15 Απριλίου 2015

Για την εξουσία και πως την αντιλαμβανόμαστε


 Λίγα γρήγορα πράγματα... Τις τελευταίες μέρες, λόγο των καταλήψεων και του "μεταναστευτικού ζητήματος" είναι φανερό πως διαφορετικά "κέντρα εξουσίας" έχουν και διαφορετικό τελικό σκοπό. Ο τρόπος που αντιλαμβανόμαστε την εξουσία, κατά τη γνώμη μου, μπορεί να μας οδηγήσει σε λανθασμένα συμπεράσματα για το πως διοικείται ο κόσμος.

Ο περισσότερος κόσμος όταν μιλάει για "αυτούς που κάνουν κουμάντο" έχει στο μυαλό του ένα "σκιερό συμβούλιο" που είναι πίσω από όλα και έχει ένα απώτερο σκοπό. Αντιλαμβανόμαστε την εξουσία σαν μια δύναμη που αντιτίθεται ενωμένη στο φτωχό λαουτζίκο και τον χτυπάει με όλα τα όπλα από κάθε γωνία. Δε μιλάω βέβαια μόνο για συνωμοσιολόγους αλλά περιλαμβάνονται σε μεγάλο βαθμό: Αν πιστέψουμε ότι η κυριαρχία έχει ένα πρόσωπο είναι λογικό βήμα το να φτάσουμε τουλάχιστον στους Illuminati, αν όχι και παρακάτω.

Οι θεωρίες συνωμοσίας πιστεύονται κυρίως από ανθρώπους με εθνικιστικές ή πατριωτικές τάσεις. Είναι πολύ εύκολο να φτάσεις στην αντίληψη ότι όλα τα άλλα έθνη σε μισούν για κάποιο λόγο, και από εκεί πολύ εύκολα καταλήγεις στο "σκιερό συμβούλιο". Δεν θέλω να αναλωθώ εδώ, μιας και υπάρχει μια πολύ ωραία μπροσούρα εδώ (ενδιαφέρον έχει και αυτό) που μπορεί κάποιος να πάρει ενδιαφέρουσες πληροφορίες. Αλλά η "νέα τάξη πραγμάτων" και όλα τα παρελκόμενα έχουν γίνει μέρος των "πιστεύω" (σε κάποιο βαθμό) κάποιον (λίγων) αριστερών αλλά και αναρχικών ομάδων, κατά καιρούς. Το να αποδείξω ότι δεν ισχύουν οι θεωρίες συνωμοσίας σε κάποιον που θέλει να τις πιστέψει είναι σα να προσπαθείς να αποδείξεις ότι δεν υπάρχει θεός σε κάποιον που πιστεύει. Σαφώς δεν μπορώ να το αποκλείσω αλλά δεν μπορώ να πιστέψω ότι ισχύουν στο βαθμό που παρουσιάζονται.

Συνωμοσίες ή όχι, πολλές φορές έχουμε στο μυαλό μας την κυριαρχία σαν κάτι αόριστο και ενιαίο, όπως είπα και πριν. Αλλά στην πραγματικότητα η κυριαρχία είναι μια λερναία ύδρα, ένα τέρας με πολλά κεφάλια τα οποία προσπαθούν να φάνε το ένα το άλλο, και όλα να τραφούν από τον λαουτζίκο. Δεν μπορεί το ένα κεφάλι να χαίρεται όταν το άλλο τρώει πιο πολύ, μιας και οι στόχοι τους είναι αυστηρά προσωπικοί. Αυτό φαίνεται πολύ εύκολα αν το δούμε με το μικροσκόπιο: αν κοιτάξουμε στην καθημερινότητα θα δούμε ότι πχ το κάθε κανάλι παρουσιάζει διαφορετικά τις ειδήσεις γιατί έχει διαφορετικό στόχο, και το κάθε κόμμα έχει διαφορετικό πρόγραμμα γιατί θέλει να εξουσιάσει με διαφορετικό τρόπο. Ναι, υπάρχουν κοινοί στόχοι και γενικά πράγματα που ενώνουν την εξουσία αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν τρώγονται και αυτοί μεταξύ τους.

Και αρκετά σημαντικό είναι να καταλάβουμε ότι υπάρχουν διαφορετικές εκφάνσεις και διαφορετικές οπτικές, που η κάθε μια θέλει άλλη αντιμετώπιση. Το "κίνημα" στην ελλάδα είναι χωρισμένο σε πόσες διαφορετικές κατευθύνσεις (από το σύριζα, που μέχρι πριν γίνει εξουσία ήταν ενεργός μέχρι τους αναρχοπριμιτιβιστές) που όμως υπάρχουν σημεία που συγκλίνουν όλοι, πχ μια αντιφασιστική πορεία. Είμαι σίγουρος ότι κάτι αντίστοιχο συμβαίνει και στην άλλη μεριά, με διαφορετικά στάνταρτ αλλά την ίδια λογική.

Έτσι λοιπόν θεωρώ λάθος το να αντιλαμβανόμαστε την εξουσία σαν ένα σώμα. Περιλαμβάνει πολλούς διαφορετικούς παράγοντες που ο καθένας αντιπροσωπεύει την δικιά του απειλή προς την ελευθερία, και γιαυτό πολλές φορές έρχονται σε αντιπαράθεση ο ένας με τον άλλο. Με το να μην βλέπουμε αυτή την κατάσταση καταλήγουμε σε πολύ λανθασμένα συμπεράσματα για το "ποιος είναι με το μέρος μας", μιας και ο άνθρωπος, κυρίως στα τελευταία χρόνια που υπάρχει η κρίση προσπαθεί μανιωδώς να βρει να πιαστεί από κάποιον που του υπόσχεται την αλήθεια. Έτσι βλέπουμε τον τράγκα ή το κόντρα να θεωρούνται πηγές αλήθειας, γιατί φαίνεται ότι πάνε κόντρα στο κατεστημένο ενώ μόνο αυτό δεν κάνουν. Προσπαθούμε να καταλάβουμε αν ο σύριζα είναι "καλός" ή "κακός" από το αν τον κράζει το mega, και δεν σκεφτόμαστε ότι το mega έχει τους δικούς του σκοπούς, αλλά και ο σύριζα το εκμεταλλεύεται αυτό. Ο σύριζα πουλάει επανάσταση επειδή του πετάνε λάσπη κέντρα προπαγάνδας, που προωθούν διαφορετικά συμφέροντα και έτσι φαίνεται ότι πάει και αυτός κόντρα στο κατεστημένο.

Ενώ η ουσία είναι μια: Όπως είπα όλες οι εκφάνσεις της εξουσίας έχουν ένα κοινό παρανομαστή που είναι το να κάτσουν στις καρέκλες τους για όσο πιο πολύ καιρό μπορούν. Με αυτό τον τρόπο θα επιβάλουν τα πιστεύω τους στο λαό και θα προσπαθήσουν να τον πάρουν με το μέρος τους, παρουσιάζοντας την εικόνα που έχουν στο μυαλό τους ως σωστή, για το πως πρέπει να κυβερνάτε ο κόσμος. Όμως αυτό έχει άμεσο αντίκτυπο σε όλες τις μορφές της ελευθερίας. Σίγουρα άλλο είναι να σε μαστιγώνουν κάθε μέρα και άλλο τρις φορές την εβδομάδα, αλλά υπάρχει και η επιλογή να μην υπάρχουν καθόλου μαστίγια για κανένα λόγο.

Αν καταφέρουμε να αποτινάξουμε από πάνω μας πλαστές ιδέες που μας έχουν γίνει συνήθεια τόσο που δεν μπορούμε να δούμε κάτι διαφορετικό τότε ίσως καταφέρουμε να αρχίσουμε να βλέπουμε το πραγματικό πρόσωπο της εξουσίας. Μας φανατίζουν με τα έθνη, αλλά το έθνος είναι ένα τεράστιο ψέμα που το εκμεταλλεύονται γιατί είναι η "καλύτερη" μορφή ομαδοποίησης στο υπάρχον σύστημα. Ας σταματήσουμε λοιπόν να κοιτάζουμε ο καθένας την ομάδα του και ας δούμε την μεγάλη εικόνα, το σύνολο των ανθρώπινων ζώων και όλης της φύσης γενικότερα, και πιο είναι το πραγματικό συμφέρον για την καλύτερη και ελεύθερη διαβίωση όλων.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου