Τα πανηγύρια έχουν αρχίσει από νωρίς: Η εκκλησία δίνει στη δημοσιότητα δελτίο τύπου που λέει ότι δίνει "μαγεμένα" στυλό και κάνει προσευχές για να γράψουν καλά τα παιδιά στις πανελλήνιες. Φαντάζομαι όσα παιδιά δεν γράψουν καλά με αυτά τα στυλό δεν έχουν αρκετή πίστη, ή δεν τους αγαπάει τόσο ο θεός. Ή ποιος ξέρει τι άλλα ψυχολογικά μπορεί να τους βγουν μετά. Επίσης αφού η εκκλησία έχει το μαγικό "σκονάκι", το στυλό που γράφει μόνο του τα θέματα, γιατί δεν το μοιράζει σε όλη την ελλάδα; Ή σε όλο τον κόσμο; Ξέχασα βέβαια ότι όπως πολύ όμορφα οι υπάλληλοι του μαγαζιού αφήνουν να εννοηθεί, "ο θεός τους αγαπάει όλους αλλά εγώ όχι". Κατά τα άλλα αυτοί οι άνθρωποι θεωρούνται "απεσταλμένοι" του θεού. Από την στιγμή που οι ίδιοι οι πιστοί δεν μπαίνουν στον κόπο να τους απομακρύνουν αυτές τις βδέλλες, ποιος είμαι εγώ να πω κάτι αντίθετο;
Εντάξη, εντάξη, τα στυλό και οι προσευχές θα πει κάποιος δεν είναι μαγικά, όπως και τα λείψανα λειτουργούν με την αυθυποβολή. Εντάξει εδώ μπορώ να συμφωνήσω, αν μιλάμε για κάτι με το οποίο γελάς το μυαλό σου για να δώσεις στον εαυτό σου δύναμη. Το πρόβλημα είναι ότι με την δημοσιότητα που πήρε το θέμα φαίνεται ξεκάθαρα το πόσο βάρος δίνει η κοινωνία σε αυτές τις εξετάσεις. Προσπαθούμε να κάνουμε τα παιδιά να πιστέψουν ότι αυτή είναι η πιο σημαντική στιγμή της ζωής τους. Γιατί μην ξεχνάτε, αν δεν περάσετε θα γίνεται σκουπιδιάρηδες, πρεζάκια, φυλακόβιοι κτλ κτλ κτλ... Γιατί όλοι πρέπει να γίνουμε επιστήμονες. Γιατί όλα μετριούνται με το πόσα λεφτά βγάζεις.
Προσπαθώντας να χαλαρώσω ένα μαθητή μου του λέω ότι συνήθως με καινούρια κυβέρνηση συνήθως μπαίνουν εύκολα θέματα. "Αυτό βέβαια δεν είναι καλό, με την έννοια ότι έχουν μειωθεί οι εισακτέοι οπότε ανεβαίνουν οι βάσεις" μου λέει. Απογοητευμένος από το τι μαθαίνουμε στα παιδιά, του κάνω μια κουβέντα για το ότι αυτό το σύστημα ΜΕ ΚΑΘΕ ΔΥΝΑΤΟ ΤΡΟΠΟ σου μαθαίνει πως να είσαι καλός σκλάβος, και να ανταγωνίζεσαι του άλλους. "Ο θάνατός σου η ζωή μου" μαθαίνεται στα παιδιά ως μοναδικό τρόπο επιβίωσης. Και έτσι είναι δυστυχώς, ο καπιταλισμός ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ, δεν είναι ένα αποτυχημένο σύστημα, απεναντίας είναι ένα πολύ επιτυχημένο σύστημα, αν κρίνουμε από το για ποιους δουλεύει ο καπιταλισμός. Θες να επιτύχεις; Ο μόνος τρόπος να το κάνεις είναι να πίνεις το αίμα τον συνανθρώπων σου. Κατανοήστε το καλά και αποφασίστε με ποιους είστε, να ξέρουμε και οι υπόλοιποι τι να κάνουμε.
Μια άλλη μαθήτριά μου "αγχώθηκε" γιατί στις εξετάσεις για το lower δεν έπεσε κανένα από τα "σοβαρά" θέματα που είχε προετοιμάσει λεξιλόγιο, όπως η οικονομία πχ, και έπεσε "η καλύτερη μέρα της ζωής σου", θέμα που κανένα παιδί δεν είχε προετοιμάσει. Άλλη μαθήτριά μου προσπαθούσε να μάθει τις σπουδές του βιολιού με τον τρόπο που μαθαίνουμε τα μαθήματα του σχολίου, δηλαδή πολύ διάβασμα τελευταία στιγμή για να μάθω να παπαγαλίζω. Αυτό που καταφέρνουμε λοιπόν είναι να κάνουμε τα παιδιά ρομποτάκια, χωρίς βούληση και φαντασία. Τα παιδιά είναι αναγκασμένα να μάθουν εκατοντάδες πληροφορίες που υποτίθεται θα τους κάνουν σκεπτόμενους ανθρώπους. Στην πραγματικότητα ο τρόπος που απαιτούνται οι απαντήσεις δεν προάγει καθόλου την σκέψη παρά μόνο την υποταγή στους "θεσμούς" που κατευθύνουν τη ζωή μας.
Έχω μαθητές οι οποίοι δεν είχαν ιδέα τι θέλανε να κάνουν στη ζωή τους αλλά "έπρεπε" να βγάλουν μεγάλο μέσο όρο για να έχουν επιλογές. Ή δεν τους ένοιαζε η σχολή αρκεί να είναι στο πολυτεχνείο. Δεν φταίνε τα παιδιά βέβαια, φταίνε εν πρώτης οι γονείς τους και κατ επέκταση η κοινωνία. Η πρότασή μου σε κουβέντες που κάνω με τα παιδιά είναι να αποφασίσουν τι θα θέλανε να σπουδάσουν "τσάμπα", τι τους κεντρίζει το ενδιαφέρον πιο πολύ και από εκεί και πέρα να μην σκεφτούνε μισθούς και "απορρόφηση " μιας και δεν ξέρεις η ζωή πως θα τα φέρει. Παράδειγμα οι γονείς των συνομηλίκών μου φαγωθήκανε να μας κάνουν γιατρούς, δικηγόρους και αρχιτέκτονες. Όλοι οι φίλοι αρχιτέκτονες που έχω είναι πρακτικά άνεργοι.
Εντάξει θα πει κάποιος αλλά ο κόσμος δεν θα αλλάξει αύριο και εγώ δίνω πανελλήνιες τώρα. Η συμβουλή μου είναι να χαλαρώσουμε λίγο και να μην παθαίνουμε πανικό, δεν είναι η σημαντικότερη στιγμή της ζωής του οποιουδήποτε, και δεν είναι το πιο σημαντικό να έχεις δουλειά και λεφτά. Τόσο απλά. Δεν θα αποκτήσεις καμία γνώση που αξίζει σημασίας από το σχολείο, ούτε δεν μπορείς να βρεις αυτές τις πληροφορίες διαβάζοντας από μόνος σου. Τελείωσα το λύκειο με 8,5 αλλά θεωρώ τον εαυτό μου πολύ πιο μορφωμένο από αρκετούς συμμαθητές μου. Δεν εννοώ ότι εγώ είμαι γαμάτως που είχα τέτοιο βαθμό, εγώ είχα πολύ συγκεκριμένο στόχο και μυστηριωδώς κατάφερα να μην πέσω στην παγίδα του να διαβάζω σαν παλαβός χωρίς λόγο, παρά έκανα αυτά που θεωρούσα εγώ ενδιαφέροντα και όχι αυτά που η κοινωνία μου έδειχνε ότι πρέπει να κάνω.
Το γεγονός ότι έχω τελειώσει το σχολείο εδώ και 15 χρόνια αλλά ακόμα είναι συχνό θέμα συζήτησης οι πανελλήνιες με τους ανθρώπους που συναναστρέφομαι, δείχνει πόσο μας στιγμάτισε αυτή η εποχή ακόμα και εμένα που δεν με ένοιαζε τόσο πολύ. Δείχνει πόσο πιεστήκαμε τότε για να ευχαριστήσουμε την αδηφάγα κοινωνία που λαχταράει για ανθρώπινη σάρκα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου