20 Απριλίου 2016

Δεν φταίνε οι αντιεξουσιαστές που όλες οι κοινωνικές ομάδες σιχαίνονται τους ελεγκτές*

Αναδημοσίευση από Provo.gr

1376556893-anti-gia-eisitirio-xtypa-elegkti
Είναι γεγονός πως η κοινωνία στην οποία ζούμε διέπεται από αντιφάσεις. Πολλές και πολύπλοκες, οι αντιφάσεις αυτές στην πραγματικότητα συγκροτούν το κοινωνικό γίγνεσθαι. Ακριβώς λόγω αυτών των πολύπλοκων και πολύπλευρων αντιφάσεων η κοινωνία πρέπει να παρουσιάζεται ως ένα ομογενοποιημένο σύνολο, ει δυνατόν, προκειμένου αυτές οι αντιφάσεις να μη λάβουν καθολικό χαρακτήρα. Αυτό το “πρέπει να” περιλαμβάνει διάφορα. Από τη μια λόγω των ίδιων των κοινωνικών σχέσεων οι αντιφάσεις εμφανίζονται διαμεσολαβημένες από ένα σωρό πράματα, και θα λέγαμε πως αυτό που καθορίζει την κοινωνική μορφή, η ταξική πάλη, τις περισσότερες φορές εμφανίζεται ως κάτι άλλο από αυτό που είναι. Από την άλλη, πέρα από την καθ’ αυτό κοινωνική λειτουργία και τις αντιφάσεις της υπάρχει και το κράτος με τους μηχανισμούς του που αποβλέπει, προφανώς, στην κάλυψη και διαστρέβλωση αυτών των αντιφάσεων. Στην εμφάνισή τους, με λίγα λόγια, ως κάτι άλλο από αυτό που είναι στην πραγματικότητα.


Ορίστε ένα παράδειγμα αποκεντρωμένης κρατικής προπαγάνδας:
[…] Τεράστια ερωτηματικά και εξίσου μεγάλη ανησυχία προκαλεί η αναποτελεσματικότητα των μέχρι τώρα ερευνών της Κρατικής Ασφάλειας για τον εντοπισμό των πυρήνων των αντιεξουσιαστών που ευθύνονται για την τρομοκράτηση απλών υπαλλήλων, αντρών και γυναικών που τυγχάνει να είναι ελεγκτές του ΜΕΤΡΟ. […]


Τα προσπερνάμε όλα, την «τρομοκράτηση», την κρατική ασφάλεια στο ΜΕΤΡΟ και τα σχετικά. Το καλλιτέχνημα αυτής της παραγράφου βρίσκεται στο «… απλών υπαλλήλων, αντρών και γυναικών που τυγχάνει να είναι ελεγκτές του ΜΕΤΡΟ».

Καμιά φορά η ζωή τα φέρνει πολύ ανάποδα και εκεί που δεν ήθελες να είσαι ένας σκατόψυχος να κυνηγάς φτωχούς-πολύ φτωχούς και να βγάζεις μεροκάματο στις πλάτες τους• εκεί που δεν ήθελες να είσαι μέλος ενός κοινωνικού σώματος που έχει μια δολοφονία, ξυλοδαρμούς και ρατσιστικές-αντικοινωνικές συμπεριφορές στο ενεργητικό του, τυχαίνει εν τέλει να είσαι…
Ω του θαύματος! Απλοί, άδολοι, αγαθοί υπάλληλοι του ΜΕΤΡΟ τυγχάνει να είναι σκατόψυχοι που κατατρομοκρατούνται από διαβολικούς αντιεξουσιαστές…

Στη μεταμοντέρνα πραγματικότητα, από την άλλη, η προπαγάνδα έχει εξελιχτεί. Πάνε οι εποχές που ήταν χοντροκομμένη και φανερά κατευθυνόμενη από το κράτος. Στα πλαίσια της απελευθέρωσης της αξίας και της ολοένα πιο αφηρημένης πραγματικότητας η ίδια η προπαγάνδα έπρεπε 1) να αποκεντρωθεί και να μη σχετίζεται στενά με το κράτος αλλά σίγουρα να παίρνει γραμμή από τους μπάτσους και 2) να εξελίξει το οπλοστάσιο της χωρίς να καταστρέφει τα καλά όπλα του παρελθόντος. Έτσι στο επίμαχο άρθρο βλέπουμε έναν αξεπέραστο συνδυασμό «καταγγελίας των διαχρονικών δεινών της χώρας» αντισεξισμού και “τρομοκρατίας”. Θα αναφερθούμε σε όλα με τη σειρά

[…] Στην χώρα της ασυδοσίας, αφού απέκτησε η ομάδα αυτή την λίστα των 125 ελεγκτών του ΜΕΤΡΟ, μετά την καταδρομική τους ενέργεια στο ΜΕΤΡΟ, τον περασμένο Δεκέμβριο και τον ξυλοδαρμό τριών ελεγκτών στον σταθμό της Ομόνοιας, έκτοτε οι άνθρωποι αυτοί ζουν με τον φόβο των προσωπικών επιθέσεων. […]

Συνδέεται το «η χώρα της ασυδοσίας» με το γεγονός πως μια λίστα με 125 κυνηγούς κεφαλών είδε το… φως της δημοσιότητας!

Κατ’ αρχάς, ένα βασικό πρόβλημα πριν εξετάσουμε το «η χώρα της ασυδοσίας»: εφόσον οι άδολοι και καλοκάγαθοι ελεγκτές είναι απλοί υπάλληλοι, γιατί είναι πρόβλημα το ότι τα στοιχεία τους είδαν το φως της δημοσιότητας; Θέλω να πω, κάνουν κάτι κακό και πρέπει να τους κρύβουμε; Μπορώ από την άλλη να δεχτώ το «προστασία προσωπικών δεδομένων» αλλά το άρθρο δεν αναφέρει κάτι τέτοιο. Αντίθετα, συνδέει δυο τυχαία γεγονότα:  1) τον ξυλοδαρμό τριών ελεγκτών στον σταθμό της Ομόνοιας και 2) την δημοσιοποίηση της λίστας. Τυχαία, διότι, εφόσον οι ελεγκτές είναι απλοί υπάλληλοι και δεν κάνουν κάτι κακό απεχθές και επονείδιστο άρα ο ξυλοδαρμός τους, προφανώς, είναι ένα τυχαίο γεγονός που μπορεί να οφείλεται σε προσωπικές αντιπαλότητες. Όχι; Αν δεν οφείλεται σε προσωπικές αντιπαλότητες τότε πρέπει να εξετάσουμε τι ακριβώς κάνουν αυτοί οι καλοκάγαθοι απλοί υπάλληλοι.

Ας επιστρέψουμε στο «χώρα της ασυδοσίας». Η κατακερματισμένη κοινωνική συνείδηση είναι εκπαιδευμένη και λειτουργεί με αυτόματο τρόπο (ο λεγόμενος κοινωνικός αυτοματισμός). Αν πω σε κάποιον τυχαίο στο δρόμο τη φράση «εδώ στη χώρα της ασυδοσίας» αμέσως θα συμβούν δυο πράματα: 1) θα συμφωνήσει βρίζοντας τους δημόσιους υπαλλήλους και 2) θα συμπληρώσει λέγοντας πως δεν υπάρχει κράτος. Το άρθρο χρησιμοποιεί αυτή τη φράση κυρίως για να εκμαιεύσει την επιδοκιμασία όσων ψαρώνουν από τέτοια, ακόμα. Απευθύνεται δηλαδή σε συγκεκριμένο κοινό. Από την άλλη, δεν βγάζει νόημα! Οκ, μεγάλε, φταίνε οι δημόσιοι υπάλληλοι, στην περίπτωσή μας οι αγαθοί υπάλληλοι του ΜΕΤΡΟ. Συμφωνώ. Από την άλλη, λειτουργεί ως αυτοεκπληρούμενο σχήμα, γιατί σου λέει: δεν υπάρχει κράτος και κάποιοι ασύδοτοι κάνουν ό,τι θέλουν, δηλαδή, εφόσον κάποιοι ασύδοτοι κάνουν ό,τι θέλουν τότε δεν υπάρχει κράτος- αυτή η κυκλική σκέψη είναι πολύ χρήσιμη και κουμπώνει στην κατακερματισμένη κοινωνική συνείδηση: σήμερα πότισα τα λουλούδια και χάλασα πολύ νερό, είμαι ασύδοτος, εμ, αφού δεν υπάρχει κράτος, και: δεν υπάρχει κράτος για αυτό κι εγώ σήμερα πότισα τα λουλούδια και χάλασα πολύ νερό, είμαι ασύδοτος. Περιττό να πω πως αυτό δεν το βγάζω από το μυαλό μου:

[…] η Αστυνομία ακόμα αδυνατεί να βάλει ένα τέλος στην ασυδοσία και είναι να αναρωτιέται κανείς που θα φτάσει αυτό. […]
[Ε, πόσο νερό θα χαλάσεις ρε γείτονα! Άμα δεν υπάρχει κράτος κάνω ό,τι θέλω!]

Αυτό είναι παλιό κόλπο. Η επίκληση στο αυτόματο της κοινωνικής συνείδησης με το σύμπλεγμα «ιδεών» που υπονοούν ή λένε ξεκάθαρα πως «δεν υπάρχει κράτος» ως στόχο έχει 1) να ζητήσει περισσότερους μπάτσους, ασφαλίτες, ματ, κάμερες, καταστολή και 2) να προετοιμάσει αυτό το έδαφος, να το δικαιολογήσει εκ των προτέρων.
Αλλά εκεί που ο αρθρογράφος δίνει ρέστα είναι στο «αντισεξιστικό» του κομμάτι, η σημείωση δικιά μου:

[…] Μετά από μπαράζ επιθέσεων στις στάσεις του ΜΕΤΡΟ, όπου προκάλεσαν φθορές δεκάδων χιλιάδων ευρώ, οι …ανέγγιχτοι από τις Αρχές «τιμωροί», προχώρησαν και σε μία άλλη πράξη τρομοκράτησης απλών υπαλλήλων και μάλιστα γυναικών! […]

ΤΙ! Τρομοκράτησαν γυναίκες οι άθλιοι!! ΓΥ-ΝΑΙ-ΚΕΣ απλές υπαλλήλους καλοκάγαθες και ιερές μητέρες ίσως! Προφανώς και είναι ασύδοτοι, δεν το συζητάμε. Δεν έχουν ιερό και όσιο και φτάνουν να προκαλούν τρόμο στην Αγία Ελληνική Οικογένεια:

[…]Όπως είναι λογικό, οι γυναίκες αυτές έχουν αναστατωθεί πάρα πολύ από αυτή την πράξη τρομοκρατίας σε βάρος τους και σε βάρος των μελών των οικογενειών τους […]

Οι «τρομοκρατικές» πράξεις αφορούν την αναγραφή συνθημάτων στο σπίτι μιας εκ των καλοκάγαθων, φιλήσυχων, απλών νοικοκυραίων-υπαλλήλων του ΜΕΤΡΟ και τη δημοσιοποίηση στο Indymedia της λίστας των ονομάτων.

Από την άλλη, προφανώς, ο συγκεκριμένου τύπου “αντισεξισμός” είναι πολύ ιδιαίτερος αλλά διαδεδομένος στην πατριαρχική κοινωνία. Είναι σαν αυτόν που εκδηλώνουν οι φασίστες όταν η προπαγάνδα ταΐζει «πακιστανός βίασε ελληνίδα». Είναι ακριβώς αυτό και έχει να κάνει με την ιδιοκτησία των γυναικών από τους πραγματικούς ιδιοκτήτες τους και βέβαια την ιεροποίηση της ελληνικής οικογένειας.

Γιατί με νοιάζει αν είναι γυναίκα όταν επιτελεί λειτουργία κυνηγού κεφαλών; Γιατί με  νοιάζει αν τρομοκρατήθηκε η οικογένεια της όταν αυτή με κυνηγάει να μου κόψει πρόστιμο επειδή δεν έχω μια, με απειλεί πως θα καλέσει τους μπάτσους και γενικά ζει πατώντας επι πτωμάτων; Γιατί πρέπει να σεβαστώ κάτι τέτοιο;

Και βέβαια, άξια αναφοράς είναι η επίκληση στην “τρομοκρατία” τώρα που είναι της μόδας. Ο τραμπουκισμός ελεγκτών, τα συνθήματα και το κάλεσμα να γίνουν τα προφανή (: να σταματήσουν να υπάρχουν οι κυνηγοί κεφαλών-ελεγκτές) θα μπορούσαν, αν ο αρθρογράφος ήταν πιο έξυπνος, να συνδεθούν με το κλασσικό πλέον “μαζί με τους μετανάστες έρχονται τζιχαντιστές” και… κυνηγάνε τους απλούς υπαλλήλους μας! Γιατί όχι;

Αγαπητέ μάχιμε αρθρογράφε, η επίκληση στα ιερά και όσια της ελληνικής κοινωνίας δεν μπορεί να απαντήσει στο γιατί οι αντιεξουσιαστές προέβησαν σε αυτές τις πράξεις. Δεν μπορεί να απαντήσει στο γιατί κανείς δεν χωνεύει τους απλούς καλοκάγαθους υπαλλήλους που τυγχάνει να είναι ελεγκτές με τους οποίους τσακώνεται στην πρώτη ευκαιρία. Δεν μπορεί να απαντήσει στο γιατί είναι ρατσιστικά καθάρματα. Το ιδεολογικό σου mix δεν μπορεί να βγάλει λάδι τους δολοφόνους του Θανάση Καναούτη. Και βασικά δεν θα το επιτρέψουμε.

Η ταξική πάλη είναι αμείλικτη, συμβαίνει καθημερινά σε κάθε κοινωνικό πεδίο και χώρο ενώ έχει κόστος για όλους. Αλλά, πάνω απ’ όλα, για μας είναι ζωτικής σημασίας και αφορά εκτός όλων των άλλων, την επιβίωσή μας. Οπότε ναι, καλά θα κάνουν οι ελεγκτές να μαζευτούν από τα τρένα.
Αν έχεις διαλέξει τη μεριά της εξουσίας και των μπάτσων βούλωσε το και μη παραπονιέσαι.
Εδώ , το επίμαχο άρθρο καλλιτεχνικής προπαγάνδας.



* αναφέρεται στην επική ατάκα της δημοσιογράφου του Mega M.Σαράφογλου: “Δεν φταίω εγώ αν όλες οι κοινωνικές ομάδες τάσσονται υπέρ του ΝΑΙ”.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου