Το 2003 με το καλό μου φίλο και συνεργάτη Νίκο Μοίρα, αποφασίσαμε να φτιάξουμε ένα συγκρότημα. Από τα πρώτα βασικά που βάλαμε ήταν μια progressive νοοτροπία, τουλάχιστον έτσι όπως καταλαβαίναμε εμείς το progressive. Η επιδειξιομανία των Dream Theater μας είχε κουράσει και ασχολούμασταν περισσότερο με την πιο ατμοσφαιρική πλευρά του ήχου, όπως εκφραζόταν από τους Pain of Salvation, τους Psychotic Waltz και Deadsoul Tribe, τους Conception και άλλους. Θεωρούσαμε ότι για να λέγετε κάποιος "progressive" θα πρέπει συνεχώς να εξελίσσετε και να φέρνει καινούρια στοιχεία στη μουσική του, και όχι απλά επειδή έχει ένα μέτρο 7/8, ή γιατί έχει περίεργα ρυθμικά σημεία σε ένα κομμάτι. Ήταν μια άποψη που είχε δύναμη εκείνο τον καιρό, δυστυχώς πλέον έχει μάλλον θαφτεί.
Ο πρώτος μας δίσκος "Caught in this Iless Storm" κυκλοφόρησε το 2007 και ενώ έχει κάποια καλά στοιχεία, και ήταν για την εποχή που το βγάλαμε αρκετά αντιπροσωπευτικό, πλέον είναι μάλλον μακρυά από αυτό που θέλουμε να παίξουμε. Μετά την κυκλοφορία του κάναμε κάποιες συναυλίες, ενώ ήδη δουλεύαμε στο καινούριο μας δίσκο. Όταν μάλιστα έκλεισε η δισκογραφική μας θεωρήσαμε ότι είναι προτιμότερο να μην βιαστούμε. Αλλά από εκεί άρχισαν τα προβλήματα. Το βασικότερο ήταν ότι έγινε φοβερά δύσκολο να καθίσει το line up. Εγώ με το Νίκο γράφαμε κομμάτια βέβαια και συνθετικά είχαμε το υλικό έτοιμο από το 2009. Ακόμα χειρότερα, όταν είχαμε αρχίσει τις ηχογραφήσεις, έσκασε για τα καλά η κρίση στριμωχτήκαμε τόσο εμείς όσο και το στούντιο που ηχογραφούσαμε: Χωρίς καμία προειδοποίηση έκλεισε και έτσι χάσαμε αρκετό από το ηχογραφημένο υλικό.
Επικράτησε απογοήτευση και παραίτηση. Μάλιστα κάποια στιγμή είπαμε μήπως να δουλέψουμε σε κάτι καινούριο γιατί είχαμε κουραστεί να προσπαθούμε. Τελικά κάναμε μια επιλογή, και το πλάνο έγινε να βγάλουμε ένα EP "στα γρήγορα" για να δηλώσουμε παρουσία. Αλλά λίγο το ότι δεν υπήρχε κάποια εξωτερική πίεση, λίγο και το ότι μπλέξαμε με το Γιάννη Φασουλάκη, το "γρήγορα" έγινε πολύ σχετικό. Ο Γιάννης δεν είναι άνθρωπος που θα βγάλει κάτι μέτριο ή γρήγορο, θέλει κάτι που θα έχει το όνομά του να έχει μια σχετική ποιότητα, και όπως αποδείχτηκε ήταν ότι καλύτερο μπορούσαμε να κάνουμε. Με το καινούριο line up (Χρήστος Κουνέλης - Τραγούδι, Δημήτρης Κοσκινάς - Κιθάρα, Γιώργος Παγίδας - Μπάσο) και τη βοήθεια του Γιάννη, τα κομμάτια γίνανε σχεδόν αγνώριστα! Ο κάθε ένας στο ρόλο του (και κάποιες φορές όχι μόνο) πήρε το υλικό και πρόσθεσε την δική του πλευρά, δίνοντάς του ψυχή. Ο Χρήστος παρουσίασε έναν εαυτό που δεν περίμενα, ο Δημήτρης έκανε προσθήκες που μάλλον κανένας μας δεν θα σκεφτόταν, και ο Γιώργος "ήρεμη δύναμη" όπως πρέπει να είναι ο κάθε σωστός μπασίστας αλλά καθόλου διστακτικός γκρούβαρε επάνω στον πανικό με τρόπο μοναδικό. Αν κάποιοι έχουν ακούσει δύο από τα κομμάτια (Sweetest Denial και For her Ache) που είχαμε βγάλει το 2010 και τα συγκρίνουν με την παρούσα κατάσταση θα δουν πραγματικά πόσο διαφέρουν, από άποψη ήχου όσο και νοοτροπίας. Ναι είναι τα ίδια κομμάτια αλλά είναι σαν ξαναγεννημένα. Βεβαίως και η συμβολή του Γιώργου Χρα, που επιμελήθηκε το artwork ήταν σημαντική, ο οποίος δεν αρκέστηκε στο να μας δώσει κάτι έτοιμο ή κάτι πιο "συμβατικό", παρά ασχολήθηκε με το concept και πρόσθεσε ιδέες, και τελικά παρέδωσε κάτι πολύ δυνατό και χαρακτηριστικό.
Και κάπως έτσι φτάνουμε στο σήμερα, όπου το "When Fables have a Bitter Taste" είναι διαθέσιμο από τη σελίδα μας στο BandCamp, αλλά και μέσω iTunes, Amazon, Google Play κτλ. Στις 9 Δεκεμβρίου θα παρουσιάσουμε ζωντανά όλο το album, και θα είναι διαθέσιμο και σε CD. Έχουμε κιάλλες συναυλίες προγραμματισμένες που θα ανακοινωθούν αργότερα. Ελπίζουμε να αρέσει σε όσους ασχοληθούν, η αλήθεια είναι ότι δώσαμε αρκετό από το χρόνο μας, ξοδέψαμε πολύ φαιά ουσία, αλλά το αποτέλεσμα είναι πέρα από κάθε προσδοκία ικανοποιητικό!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου